موضوع محل اقامت و سكونت امام مهدي (ع) در زمان غيبت از جمله موضوع هايي است كه ذهن بسياري از مردم را به خود مشغول كرده است و معمولاً در مجالس و محافل مهدوي مورد پرسش قرار مي گيرد.

پيش از جواب دادن به اين پرسش يادآوري اين نكته ضروري است كه براي غيبت امام مهدي (ع) دو معنا قابل تصور است :

1-  ناپيدا بودن امام : يعني اينكه آن حضرت در دوران غيبت از نظر جسمي از ديدگان مردم به دور است و اگرچه آن حضرت مردم را ميبيند و از حال آنها با خبر مي شود، ولي كسي توان ديدن ايشان را ندارد.

2- ناشناس بودن امام : آن حضرت در طول زمان غيبت در ميان مسلمانان حضور ميابد و با آنها مواجه مي شود ولي كسي اورا نمي شناسد و به هويت واقعيش پي نميبرد.

بحث از محل اقامت و سكونت امام مهدي (ع) در زمان غيبت اگرچه در هر دو فرض مطرح مي شود، ولي به نظر مي رسد در فرض دوم اين موضوع كمتر جاي بحث دارد و آن حضرت با مخفي داشتن هويت خود در هر كجا كه بخواهد مي تواند زندگي كند . در زمينه محل اقامت امام مهدي(ع) روايت هاي گوناگوني وجود دارد كه با توجه به آنها محل هاي احتمالي اقامت آن حضرت را مي توان به سه دسته تقسيم كرد:

1- محل هاي دور دست و ناآشنا: برخي از روايات محل خاصي را براي اقامت امام مهدي (ع) تعيين نمي كنند و جايگاه ايشان را در بيابان ها و كوهها، مكان هاي دوردست و محل هايي مي دانند كه هيچ كس از آن آگاهي ندارد . آن حضرت در توقيع شريفي كه خطاب به شيخ مفيد صادر شده است ، در اين زمينه مي فرمايد: (( ما بر اساس آنچه خداي تعالي براي ما و شيعيان مؤمن مان مصلحت ديده تا زماني كه دولت دنيا از آنِ فاسقان است، در سرزمين هاي دوردستي كه از جايگاه ستمگران دور است سكنا گزيده ايمولي از آنچه بر شما مي گذرد آگاهيم و هيچ يك از اخبار شما بر ما پوشيده نمي باشد))

در روايتي از امام صادق (ع) نقل شده است كه آن حضرت جايگاه امام مهدي (ع) را جايي ناشناس معرفي مي كند كه جز معدود افرادي از آن آگاهي ندارند: (( و هيچكس از دوست و بيگانه از جايگاهش آگاهي نمي يابد مگر همان خدمت گزاري كه به كارهاي او مي رسد )).

اين گونه روايات گوياي آن است كه امام مهدي (ع) براساس امر الهي در مكان هايي ناشناخته ، دور از دسترس ، به دور از شهرها و آبادي ها زندگي مي كندو از محل اقامت آن حضرت كسي آگاه نيست.  

ادامه دارد.....

منبع : ماهنامه موعود آبان 1387

گروه های مختلف ماسونی بعضاً فلسفه ی عقیدتی متفاوتی دارند؛ اما با این حال در لا به لای عقایدشان، می توان مشترکات فراوانی نیز یافت. نکته ی مهمی که وجود دارد این است که فلسفه ی وجودی بسیاری از عقاید ماسونی به طور کامل شناخته نشده است، اما این به معنای عدم وجود این اعتقادات نیست. برای مثال شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می دهد اکثر گروه های ماسونی، شیطان را تقدیس می کنند. از جمله: اذعان خود آن ها به تقدیس لوسیفر (یکی از نام های شیطان) و یا استفاده از علایم بی شماری که اکثر آن ها توسط گروه های شیطان پرست نیز استفاده می شوند؛ با این اوصاف ما می توانیم بفهمیم که ماسون ها شیطان پرست نیز هستند. اما هنوز نمی دانیم که چه عاملی آنان را به این تفکر سوق داده است. (البته این نکته تقریباً اثبات شده است که ماسون ها و شیطان پرستان به موجودی به نام ابلیس یا شیطان اعتقاد ندارند، بلکه آن ها بزرگداشت شیطان را به عنوان نمادی برای مخالفت با ادیان انجام می دهند. در هر صورت، علت لجاجت بیش از حد آن ها با دین و اصرار افراطی آن ها بر بزرگداشت شیطان به عنوان نماد ضد دینی، کاملاً روشن نشده است.) نکته ی دیگر این که بسیاری از گروه های ماسونی شیطان پرست، الهه های ملل باستان را نیز ارج می نهند. از جمله: Isis و Osirisو... که این مطلب کاملاً اثبات شده است. اما ما نمی دانیم که چرا آنان خداوند یکتا را کنار گذاشته و هم شیطان و هم الهه های متعدد را بزرگ می دارند؟!

با این حال بخشی از عقاید ماسون ها که کاملاً اثبات شده اند، عبارتند از:

* ادعای روشنی بخش (Giver of light) بودن شیطان (Lucifer)
* بزرگداشت شیطان و نمادهای شیطانی (Satanism)
* اعتقاد به اینکه زن و مرد اولیه، که مقام نیمه خدایی دارند، خالق نسل کره ی زمین هستند نه خداوند یکتا.
* بزرگداشت الهه های ملل باستان، مانند ایزس، لات و ... و احترام به عقاید جاهلی ملل باستان (Paganism).
* اعتقاد قوی به آداب و رسوم مصر باستان که این مطلب کفرآمیز و شرک آمیز بودن عقاید آنها را توأماً نشان می دهد.
* اعتقاد فراوان به اومانیسم.
* اعتقاد فراوان به ماتریالیسم (ماده گرایی) و عدم اعتقاد به روح و مسایل فرامادی.
* اعتقاد راسخ به سلیمان (Solomon) نه به عنوان نبی بلکه به عنوان پادشاه، جادوگر و ماسون اعظم. نکته ی جالب این که اکثر یهودیان نیز چنین اعتقادی دارند. آیه ی 102 سوره ی بقره نیز اشاره به همین مطلب دارد.

« خداوند نیز در آیه ی 102 سوره ی بقره درباره ی بنی اسراییل می فرماید:

وَاتَّبَعُواْ مَا تَتْلُواْ الشَّیَاطِینُ عَلَى مُلْكِ سُلَیْمَانَ وَمَا كَفَرَ سُلَیْمَانُ وَلَـكِنَّ الشَّیْاطِینَ كَفَرُواْ یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ....... و پیروی كردند از سخنانی كه شیاطین در قلمرو سلیمان می خواندند وهرگز سلیمان به خدا كافر نگشت ولیكن شیاطین كافر شدند و سحر به مردم می آموختند ......»

كتاب تفسیر نمونه درباره ی آیه ی 102 سوره ی بقره می نویسد:

از احـادیـث چـنـیـن بـر مـى آید كه در زمان سلیمان پیامبر، گروهى در كشور او به عمل سحر و جـادوگـرى پرداختند, سلیمان دستور داد تمام نوشته ها و اوراق آنها را جمع آورى كرده، در محل مخصوصى نگهدارى كنند.
پـس از وفات سلیمان، گروهى آنها را بیرون آورده و شروع به اشاعه و تعلیم سحر كردند؛ بعضى از این موقعیت استفاده كرده و گفتند: سلیمان اصلاً پیامبر نبود، گروهى از بنى اسرائیل هم از آنها تبعیت كردند و سخت به جادوگرى دل بستند، تا آنجا كه دست از تورات نیز برداشتند.
هـنـگـامى كه پیامبراسلام (ص ) ظهور كرد و ضمن آیات قرآن اعلام نمود سلیمان از پیامبران خدا بوده است، بعضى از احبار و علماى یهود گفتند: از محمد تعجب نمى كنید كه مى گوید سلیمان پیامبر است؟
این گفتار یهود، علاوه بر این كه تهمت و افتراى بزرگى نسبت به این پیامبر الهى محسوب مى شد، لازمه اش تكفیر سلیمان (ع ) بود.
به هر حال این آیه فصل دیگرى از زشتكاریهاى یهود را معرفى مى كند كه پیامبر بزرگ خدا، سلیمان را به سحر و جادوگرى متهم ساختند، مى گوید: « آنها از آنچه شیاطین در عصر سلیمان بر مردم مـى خواندند، پیروى كردند : واتبعوا ما تتلوا الشیاطین على ملك سلیـمان ». سپس قرآن به دنبال این سخن اضافه مى كند: « سلیمان هرگز كافر نشد : و ماكفر سلیـمان ». او هـرگـز بـه سحر توسل نجست ، و از جادوگرى براى پیشبرد اهداف خود استفاده نكرد، « ولى شیاطین كافر شدند، و به مردم تعلیم سحر دادند : ولكن الشیاطین كفروا یعلمون الناس السحر ».(25)

* علاقه ی افراطی به علوم طبیعی. تعداد زیادی از برندگان جوایز نوبل و دانشمندان علوم طبیعی، ماسون بوده اند. مانند: الکساندر فلمینگ کاشف پنی سیلین، و ادوارد جنر کاشف واکسن آبله.(26) در این میان به نظر می رسد که علاقه و توجه افراطی ماسون ها به علم، برای پر کردن خلاء ناشی از کنار گذاشتن معنویت انجام می گیرد. البته لازم به ذکر است که در دین اسلام هم تأکید زیادی بر فراگیری علم و دانش شده است، اما از مسلمانان خواسته شده تا به صورت معتدل (نه افراط، نه تفریط) به علم بپردازند و از آن به عنوان ابزاری برای رسیدن به خدا استفاده نمایند. بنابراین در اسلام، علم هدف نیست بلکه یک وسیله است، اما در فراماسونری علم خود یک هدف است.
* اعتقاد به قدرت برتر در ماسون صاحب درجه 33. گروه های ماسونی 33 مرتبه و 33 درجه دارند. شخصی که به درجه ی 33 می رسد ، قدرت زیادی داشته و ماسون اعظم نامیده می شود. این شخص بالاترین مقام لژ را در اختیار دارد.
* اعتقاد به ساخت معبد سلیمان به عنوان پایتخت عقیدتی در بیت المقدس (Jerusalem) قبل از ظهور ضد مسیح (Antichrist) یا فرعون جدید (New Pharaoh) که منجی شیطانی ماسونهاست.(27)
* اعتقاد به ظهور ضد مسیح (Artichrist = دجال) یا فرعون جدید (New Pharaoh) در ابتدای (دهه ی اول) قرن 21 و شروع حکومت جهانی شیطانی توسط او.(28) (البته ممکن است که Antichrist مورد نظر خود ماسون ها، لزوماً شخص خاصی نباشد؛ بلکه ممکن است Antichrist مورد نظر ماسون ها، خود تشکیلات فراماسونری باشد.)

در هر حال جا دارد که در این قسمت به این نکته اشاره کنیم که گروه هایی مانند فراماسونر ها و شیطان پرستان، از شیطان پرستی به عنوان یک نماد برای مبارزه با ادیان استفاده می کنند . اعضای این گروه ها در واقع هیچ اعتقاد قلبی به مسایل فرازمینی مانند خدا، فرشتگان، شیطان و ... ندارند و معتقدند که تنها ماده وجود خارجی دارد. (اعتقاد به ماتریالیسم) اعضای این گروه ها برای نشان دادن دشمنی خود با مذاهب، از نماد (Baphomet) که مربوط به شیطان پرستان باستان است، استفاده نموده و از آن برای نشان دادن بی اعتقادی خود به عالم آخرت بهره می جویند. البته لازم به ذکر است که فراماسون ها و شیطان پرستان، خودشان نیز به این مسأله اعتراف کرده اند